با توجه به رخداد ها و روندهای نوین اقتصاد انرژی جهانی، گاز طبیعی یکی از کالاهای استراتژیک است که دارندگان منابع آن می توانند از گاز برای تاثیر گذاری بر معادلات جهانی به نفع خود استفاده نمایند. در این راستا تشکیل مجمع کشورهای صادرکننده گاز (GECF) که جمهوری اسلامی ایران در ایجاد آن نقش اساسی داشت، از مهم ترین تحولات بین المللی در عرصه جهانی گاز در سال های اخیر محسوب می شود. این مجمع برای حضور موثر در بازار گاز و جهت دهی به تحولات آینده این بازار با محدودیت ها، مسایل و مشکلات مختلفی مواجه است. در عین حال از مزایا و نقاط قوت مناسبی نیز برخوردار می باشد. حال سوال اصلی این است که ایران برای حضور فعال و موثر خود در این مجمع می بایست چه راهبردها و استراتژی هایی را مدنظر قرار دهد؟ مقاله ی حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی بر گرفته از مدل تحلیلی چند متغییره مونتلی در مورد عوامل موثر در همگرایی اقتصادی سازمانی، در صدد پاسخ به این سوال می باشد. جمهوری اسلامی ایران با توجه به این محدودیت ها و امکانات، می باید چالش های درونی مجمع را شناسایی نموده و براساس توانایی خود، راهبردهای حضور فعال در مجمع را طراحی کند. نتایج تحقیق به طور کلی بیانگر آن است که عضویت ایران در مجمع کشورهای صادرکننده ی گاز هم ماهیت سیاسی دارد و هم ماهیت اقتصادی. اقتصادی از این منظر که درآمد حاصل از فروش گاز سبب افزایش درآمدهای ارزی ایران می شود و سیاسی از این منظر که این افزایش درآمد سبب افزایش توانایی ایران در پی گیری اهداف سیاست خارجی خود به دلیل افزایش وابستگی متقابل جهانی به عرضه انرژی ایران و جلوگیری از بازگشت تحریم ها خواهد شد. در این راستا با شناخت رقبا و بررسی نقاط قوت و ضعف آنها، استراتژی ها و راهبردهای موثر جهت تاثیرگذاری بیشتر و بهتر ایران در مجمع و همچنین بازار جهانی گاز تدوین شده است.

کلمات کلیدی