توربین¬ بادی محور عمودی که به دو گروه داریوس و ساونیوس تقسیم می¬شوند، به دلیل طراحی ساده و عدم وابستگی به جهت باد، مورد توجه محققان قرار گرفته ¬است. توربین داریوس باوجود بازده بالاتر نسبت به ساونیوس، با مشکل اساسی راه¬اندازی خودکار روبرو است. در مطالعه حاضر هدف، ترکیب توربین¬¬ داریوس با ساونیوس، جهت دست¬یابی به مدلی با گشتاور راه¬اندازی و محدوده عمل¬کرد مناسب، است. ابتدا یک مدل شامل سه پره داریوس از نوع مستقیم و دو پره ساونیوس، شبیه¬سازی می¬گردد و به منظور بهبود عمل¬کرد، زاویه¬ی کمان پره¬های ساونیوس و صلبیت پره¬های داریوس تغییر می¬یابند. با دستیابی به زاویه¬ی کمان و صلبیت بهینه و ترکیب آن¬ها، قابلیت مدل ترکیبی اولیه بهبود داده می¬شود. شبیه¬سازی به صورت دو¬بعدی و با استفاده از روش دینامیک سیالات محاسباتی انجام پذیرفته و برای چرخش توربین از شبکه¬بندی متحرک، استفاده شده¬است. مطابق با نتایج، ترکیب توربین داریوس با ساونیوس تأثیر مطلوبی بر راه¬اندازی خودکار و یکنواخت کردن منحنی عمل¬کرد توربین دارد. همچنین مشاهده گردید که صلبیت 1 برای ایرفویل و زاویه 150 درجه برای کمان پره¬ی ساونیوس، حالت¬های بهینه شده از نظر بیشینه ضریب توان، گشتاور راه¬اندازی و محدوده عمل¬کرد می¬باشند که با بهره¬گیری هم¬زمان، مدل ترکیبی با حداکثر عمل¬کرد به¬دست می¬آید.

کلمات کلیدی