ه‌منظور بررسی امکان کنترل شیمیایی علف‌های هرز در ذرت متحمل به علف‌کش سیکلوکسیدیم، آزمایشی در سال زراعی 93 و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف‌کش‌های رایج در ذرت (نیکوسولفورون (Nicosulfuron)، فورام‌سولفورون (Foramsulfuron) ارادیکان (Eradicane) و توفودی + ام سی پی آ (2, 4-D+ MCPA)) در دزهای توصیه شده و همچنین تیمارهای مربوط به کاربرد علف‌کش سیکلوکسیدیم همراه با علف‌کش دایکامبا + تریتوسولفورن در دز توصیه شده و کاهش یافته و به‌صورت کاربرد خرد شده و کامل بودند. براساس نتایج آزمایش تیمارهای کاربرد علف‌کش سیکلوکسیدیم در مقادیر بیش از 150 گرم ماده مؤثره در هکتار به‌همراه کاربرد علف‌کش مخلوط دایکمبا + تریتوسولفورون کارایی بهتری نسبت به سایر تیمارهای کاربرد علف‌کش داشتند. به‌طوری‌که بهترین تیمار از لحاظ کنترل علف‌های هرز مربوط به کاربرد علف‌کش سیکلوکسیدیم به‌مقدار 150 و 300 گرم ماده مؤثره در هکتار در مرحله 3 تا 4 برگی ذرت + کاربرد علف‌کش مخلوط دایکمبا + تریتوسولفورون به‌ترتیب به‌مقدار 100 و 50 گرم ماده مؤثره در هکتار در مرحله 5 تا 6 برگی ذرت بود که به‌طور متوسط منجر به کاهش حدود 85 درصدی تراکم و زیست توده علف‌های هرز شد و ضعیف‌ترین تیمار مربوط به تیمار کاربرد علف‌کش ارادیکان به مقدار 1/4 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار به‌صورت پیش رویشی + کاربرد علف‌کش توفوردی + ام‌سی‌پی‌ای به‌مقدار 1012 گرم ماده مؤثره در هکتار در مرحله 6 - 5 برگی ذرت بود که کارایی آن در کنترل علف‌های هرز حدود 55 درصد بود. در بررسی نتایج حاصل از تأثیر تیمارهای آزمایشی بر عملکرد دانه و زیست‌توده ذرت نیز بالاترین و کمترین عملکرد بدون اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارهای کاربرد علف‌کش، به‌ترتیب در تیمارهای مذکور حاصل شد. براساس نتایج این آزمایش کاربرد علف‌کش سیکلوکسیدیم به‌همراه علف‌کش مخلوط دایکمبا + تریتوسولفورون در ذرت متحمل به آن به‌خصوص از منظر مدیریت پایدار علف‌های هرز و به‌ویژه مدیریت بانک بذر علف‌های هرز و مخاطرات زیست میحطی کنترل شیمیایی علف‌های هرز پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی