پیشرفت هر جامعه به کارآمدی نظام آموزشی آن وابسته است. در نظام آموزشی موفق معلمان نقش بسیار مهمی دارند. اعتقاد بر این است که عملکرد خوب دانش‌آموزان به کارآیی نحوه تدریس معلمان آن­ها وابسته است. انگیزه ­ی پیشرفت می‌تواند پیامدهای مهمی در ارتباط با یادگیری و عملکرد تحصیلی داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه­ ی بین روش تدریس معلمان تربیت بدنی با انگیزه­ ی پیشرفت دانش‌آموزان انجام شد. بدین­ منظور، از جامعه­ ی آماری دانش‌آموزان (درس تربیت بدنی) دبیرستانی شهر کرمان، جمعاً تعداد 88 معلم و 440 دانش‌آموز به­ عنوان مشارکت­کنندگان در پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. پرسش­نامه­ ی‌ سبک تدریس هرمنس (۱۹۷۰) و پرسش­نامه­ ی انگیزه­ ی پیشرفت موسی‌پور (۱۳۷۷) به­ عنوان ابزار جمع‌آوری اطلاعات به مشارکت‌کنندکان ارائه شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی شامل تحلیل هم­بستگی و رگرسیون مورد تجزیه ­وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش تدریس دانش‌آموزمحور با انگیزه­ ی پیشرفت دانش‌آموزان رابطه ­ی مثبت و روش تدریس معلم­ محور با انگیزه­ ی پیشرفت دانش‌آموزان رابطه­ ی منفی داشتند. هم­چنین معلوم شد روش تدریس دانش‌آموزمحور، به شکل مثبت و روش تدریس معلم­ محور به­ صورت منفی انگیزه­ ی پیشرفت را پیش‌بینی می‌کند. بر اساس یافته‌ها، ضرورت توجه بیش­تر نظام تعلیم و تربیت به روش­های تدریس دانش‌آموزمحور برای افزایش انگیزش پیشرفت و بهره‌مندی از پیامدهای تحصیلی و انگیزشی آن به بحث گذاشته شده‌اند.

کلمات کلیدی