سابقه و هدف: مطالعات پیشین نشان داده‌اند که برنامه جامع گرم کردن +11 فیفا در پیشگیری از بروز آسیب فوتبالیست‌ها مؤثر است. با توجه به این‌که پایداری پویا در حین تکلیف پرش- فرود تک‌پا یکی از عوامل خطر داخلی اصلی آسیب اندام تحتانی در فوتبال می‌باشد، اما اطلاعات کمی در مورد تأثیر این برنامه بر پایداری پویا وجود دارد؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثر برنامه +11 فیفا بر پایداری پویای فوتبالیست‌های نوجوان 14-16 سال می‌باشد. روش بررسی: تعداد 30 بازیکن به‌صورت تصادفی به دو گروه (15 نفر گروه تجربی و 15 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. افراد سابقه آسیب در اندام تحتانی نداشتند. گروه کنترل تمرینات رایج خود را انجام دادند. گروه تجربی ابتدا تمرینات پیشگیری از آسیب 11+ فیفا را به‌عنوان گرم کردن و در ادامه تمرینات رایج فوتبال را انجام می‌دادند. این تمرینات سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شدند. پایداری پویا (مدت‌زمان رسیدن به پایداری) با استفاده از آزمون پرش- فرود تک‌پا روی صفحه نیرو سنجیده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. از آزمون‌های t وابسته و مستقل نیز برای بررسی اختلافات درون‌گروهی و بین گروهی استفاده شد (P≤0.05 ). یافته‌ها: تفاوت معناداری در مدت‌زمان رسیدن به ثبات در جهت‌های قدامی- خلفی (0.004=P) و داخلی- خارجی(0.001=P ) در بازیکنان گروه تجربی در پس‌آزمون در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، برنامه پیشگیری از آسیب 11+ فیفا، احتمالاً از طریق بهبود حس عمقی و همچنین افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی، می‌تواند باعث افزایش پایداری پویا شود.

کلمات کلیدی