تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده کشت گیاهان است که باعث کاهش عملکرد در محصولاتی می-شود که به صورت دائم یا دوره ای در معرض آن قرار می گیرند. یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. در این تحقیق تاثیر سطوح مختلف پلیمر استاکوزورب ( g/m20، 100، 200، 300) و دور آبیاری (6 و 10 روز)، بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در 3 تکرار، بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی (سطح برگ، وزن و عملکرد خشک ریشه)، بیوشیمیایی (میزان و عملکرد اسانس)، فیزیولوژیکی (نشت الکترولیت، میزان نسبی آب برگ، میزان کلروفیلa ,b) گیاه دارویی سنبل الطیب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثر ساده و متقابل این دو تیمار برتمام صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. استاکوزورب g/m2300 با دور آبیاری 6 روز در مقایسه با سایر تیمارها، منجر به افزایش سطح برگ (cm296/204 )، عملکرد خشک ریشه (g/m223/0)، محتوی نسبی آب برگ (65/11%)، کلروفیل a (1-mg.g64/0) و عملکرد اسانس ( g/m214/3) گردید. درحالیکه بیشترین وزن خشک ریشه (g/plant37/18) و درصد اسانس (v/w69/0%) در تیمار استاکوزروب g/m2200 و دور آبیاری 6 روز بدست آمد. بیشترین نشت الکترولیت (۱-µS cm 54/83) و حداکثر میزان کلروفیل b (mg. g-126/0) به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و استاکوزورب g/m2100 با دور آبیاری 10 روز بود. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از پلیمراستاکوزورب در غلظت g/m2300 و دور آبیاری 6 روز جهت کنترل تنش خشکی و بهبود کلیه صفات اندازه گیری شده در سنبل الطیب پیشنهاد می گردد.

کلمات کلیدی