سرگذشت حسین بن موسی الکاظم، برادر امام هشتم (ع)، همچون بسیاری از امامزادگان تا حدودی مبهم است. یکی از زوایای تاریک حیات وی مکان دفن اوست و اقوال متعددی درباره آن وجود دارد. او بنا به گزارش‌ مشهور، در شهر طبس به خاک سپرده شده است. از جملة مستندات مربوط به دفن وی در طبس، نامه‌ای منسوب به امام رضا (ع) خطاب به حکمران طبس است که گمان می‌رود دربارة وی نوشته شده است. در این نامه از اخبار رسیده دربارة قصد نوجوانی از عترت رسول خدا (ص) و دوازده ساله به نام حسین برای آمدن به طبس و سکونت در آن سخن گفته شده و از حکمران ـ که بنا به ادعای نامه، عامر بن زروامهر نام داشته ـ خواسته شده آن حضرت را در یافتن وی یاری رسانده و به محض اطلاع از او، امام را از آن آگاه سازد. مسأله مقالة حاضر اعتبارسنجی صدور چنین نامه‌ای از سوی امام است. برای نیل به این مقصود، سند و محتوای نامه، با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی شده است. نتایج از وجود اشکالات سندی و محتوایی متعدد در این نامه پرده برمی‌دارد. واحد بودن خبر، نقل متن نامه در منبعی متاخر، ناشناخته بودن عامر بن زروامهر، ناسازگاری سن حسین مذکور در نامه با برخی از گزارش‌های تاریخی و نارسایی ادبی و اغلاط املایی موجود در نامه از جمله مهم‌ترین اشکالات سندی و محتوایی آن شمرده می‌شود.

کلمات کلیدی