چکیده سابقه و اهداف: G-CSF بطور گسترده در درمان نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی استفاده می شود. تحقیقات متعدد بیانگر بالا رفتن میزان G-CSF در شرایط التهابی و همچنین نقش التهابی این فاکتور بوده اند. اینترفرون های(IFN) نوع یک به عنوان فاکتورهای ضد التهابی شناخته می شوند و اثرات درمانی آنها در بعضی از بیماریهای التهابی شناخته شده است . هدف از این پ‍‍ژوهش بررسی اثر G-CSF بر فاکتورهای خونی بود و همچنین بررسی این موضوع که آیا اینترفرون های نوع یک می توانند اثر احتمالی G-CSF بر فاکتورهای خونی را تعدیل کنند. مواد و روش ها: برای این منظور42 سر موش سوری نر هشت هفته‌ای در شش گروه هفت تایی دسته¬بندی شدند که شامل گروه١ (کنترل): تزریق آب مقطر، گروه٢: µg/kg٢٠٠ G-CSF ، گروه٣: µg/kg ٢٠٠ اینترفرون آلفا (IFN-α)، گروه٤: µg/kg٢٠٠ اینترفرون بتا (IFN-β)، گروه٥: µg/k ٢٠٠ IFN-α +µg/kg ٢٠٠ G-CSF، گروه٦: µg/kg ٢٠٠ IFN-β+ µg/kg ٢٠٠G-CSF بود. تزریقات یک بار در روز برای مدت ٢٨روز انجام شد. سپس تغییرات فاکتورهای بیوشیمیایی خون شامل گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول بررسی شد. نتایج و بحث: G-CSF و یا IFNs ، به تنهایی و یا به طور هم زمان موجب کاهش سطوح سرمی قند، تری گلیسرید و کلسترول در خون موش سوری به طور معناداری شدند. همچنین در تجویز توأم اینترفرونهای نوع یک و G-CSF میزان کاهش گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول بیشتر از G-CSF به تنهایی بود. این نتایج بیانگر اثر احتمالی سینرژیک G-CSF و IFN-α،IFN-β است. این احتمال وجود دارد که مسیرهای سیگنالینگ سلولی مشابهی مورد استفاده G-CSF وIFN α/ β قرار گرفته است.

کلمات کلیدی