در مدیریت جدید منابع آب با توجه به محدودیت در بهره‏ برداری و توسعه منابع آبی در دسترس جوامع شهری، بایستی به مدیریت تقاضا بیشتر از مدیریت تامین توجه گردد. از طرفی رسیدن به الگوی مصرف پایدار، تنها با اعمال مولفه ‏هایی نظیر رعایت الگوی مصرف، فرهنگ ‏سازی، اصلاح قوانین تعرفه‏ گذاری و سیاست ‏های تشویقی، اصلاحی و یا بازدارنده در بخش مدیریت کلان امکان‏ پذیر است. در نظر گرفتن فاکتورهای تعیین‏ کننده ‏ی تقاضای آب از یک سو و اقدامات کاهنده ‏ی مدیریت مصرف از سوی دیگر، بایستی به عنوان یک راه ارتباطی مخصوص بین سیاست‏ گذاری تامین آب، قابلیت در دسترس بودن و منابع تجدیدپذیر تلقی شود. با توجه به موقعیت مکانی و زیارتی در شهر مشهد، علاوه بر متغیرهای تصمیم ‏گیری جامعه شهری، تامین آب شرب و بهداشتی برای زائران، اهمیت بالایی نزد مدیران تصمیم‏ گذار دارد. عدم تبعیت برنامه ورود زائران از یک الگوی زمانی خاص و یکنواخت، برآورد میزان مصرف و تقاضای موجود در شبکه را مشکل می‏ کند. به دلیل قرارگیری دشت مشهد در محدوده‏ ی ممنوعه، امکان حفر چاه جدید در این دشت بحرانی وجود ندارد. لذا با توجه به بحران ‏های آتی و موقعیت خاص شهر مشهد به لحاظ مذهبی و لزوم تامین آب شرب این شهر، بررسی وضعیت تامین آب از مخازن شرب برای برنامه ‏ریزی کلان در تامین آب شرب شهر در افق ۱۴۲۰ و ارائه رهیافت ‏هایی برای بهره‏ برداری از منابع آب متعارف و غیرمتعارف ضروری به نظر می ‏رسد. با تعیین صحیح کلیه عوامل تعیین‏ کننده‏ ی مصرف (چشم انداز۳۰ ساله)، می‏ توان تخمین مناسبی برای میزان تقاضای آب شرب شهری مشهد با رویکرد مدیریت مصرف ارائه نمود.

کلمات کلیدی