هدف: چاقی بر اثر بی تحرکی و مصرف غذای پرکالری پدید می آید و حساسیت انسولینی را کاهش می دهد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دزهای مختلف تمرین ورزشی و محدودیت کالری بر بیان ژن سوبسترای گیرنده انسولین-1 در آدیپوسیت های موش های صحرایی نر چاق بود. روش شناسی: 48 سر موش صحرایی نر بالغ با میانگین وزنی190گرم از پلت باچربی بالا تغذیه کردند و پس از هفده هفته به شش گروه تمرین ورزشی، ترکیبی1، ترکیبی2، ترکیبی3 ، محدودیت کالری و کنترل چاق دسته بندی شدند. سپس 10% از وزن غذای روزانه کاسته شد و/یا با شدت 75-70% حداکثراکسیژن مصرفی به مدت 48 تا 55 دقیقه بروی تردمیل دویدند. گروه تمرین ورزشی (6روز ورزش، 0روز محدودیت کالری)، محدودیت کالری (0 روز ورزش، 6 روز محدودیت کالری)، ترکیبی 1 (2روز ورزش، 4 روز محدودیت کالری) ترکیبی 2 (3روز ورزش، 3 روز محدودیت کالری) و ترکیبی 3 (4روز ورزش، 2روز محدودیت کالری) در هفته به مدت دو ماه اعمال شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح 05/0≥p استفاده شد. نتایج: بین مقادیر بیان ژن سوبسترای گیرنده انسولین-1 در گروه ترکیب2 با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (033/0P=). همچین بیان ژن mRNA سوبسترای گیرنده انسولین در گروه محدودیت کالری بیشتر از گروه کنترل بود (024/0P=). بین سایر شرایط تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بین مقادیر وزن بدن در گروه های محدودیت کالری، ترکیب1 ، ترکیب2 و ترکیب3 در مقایسه با گروه سالم معنی دار می باشد که به ترتیب(00/0P=)، (00/0P=)، (00/0P=)، (00/0P=) می باشد. همینطور بین گروه های محدودیت کالری، ترکیب1 ، ترکیب2 ، ترکیب3 و گروه چاق در مقایسه با گروه سالم معنی دار می باشد که به ترتیب(009/0P=)، (045/0P=)، (014/0P=)، (003/0P=) و (00/0P=) می باشد و بین سایر شرایط تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: 10 درصد تعادل منفی انرژی به شکل محدودیت کالری به تنهایی یا دوز برابر آن با ورزش می تواند باعث افزایش بیان ژن سوبسترای گیرنده انسولین شود که زمینه ساز حساسیت انسولینی می باشد.

کلمات کلیدی