سابقه و هدف. انتخاب مناسب تمرین بدنی و ملاحظات تغذیه ای، عاملی مهم در تغییر شیوه زندگی نوجوانان چاق و شاخصی موثر در کنترل و درمان چاقی محسوب می شود. هدف ما تعیین اثر هشت هفته تمرینHIT در شرایط ایزوانرژیک و مصرف آرژنین بر سیگنال PYY3-36 و شاخص های آنتروپومتریک پسران چاق بود. مواد و روش ها. در شرایط ایزوانرژیک 20 نوجوان چاق به صورت تصادفی به دو گروه 1) تمرینHIT و دارونما (10 نفر) و 2) تمرینHIT به همراه مکمل ال آرژنین(10 نفر) تقسیم شدند. قبل از ورود به پروتکل تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، شاخص های آنتروپومتریک و مقادیر هورمونی PYY3-36 در خون اندازه گیری شد. برای بررسی تفاوت های درون و بین گروهی به ترتیب از تی استیودنت وابسته و مستقل استفاده شد. یافته ها. نتایج نشان داد که تغییرات کاهش وزن درون و بین گروهی معنادار است(05/0p≤). کاهش شاخص توده بدن در هر دو گروه معنادار (05/0p≤) بود؛ اما تغییرات بین گروهی معنادار نبود(05/0<P). همچنین تغییرات درصد چربی بدن در هر دو گروه نیز معنادار نبود(05/0≤P). بررسی ها نشان داد تغییرات درون و بین گروهی مقادیر PYY3-36 نسبت به مقادیر پایه، در گروه های تمرین و دارونما و تمرین به همراه مکمل ال آرژنین معنادار نیست(05/0≤P). نتیجه گیری: با وجود برخی تناقض ها، تمرین HIT و مکمل ال آرژنین، رویکردی موثر در مدیریت وزن جمعیت نوجوان چاق دارد، هرچند؛ تعیین مکانیسم و ماهیت اثرگذاری این تمرینات بر PYY3-36 نیاز به مطالعات بیشتر دارد. واژه های کلیدی. پسران چاق، آرژنین، پپتید PYY3-36، تمرین HIT

کلمات کلیدی