فناوری های نوین امروزه بخش مهمی از زندگی فردی و اجتماعی ما را متاثر کرده است. فضاهای عمومی شهری نیز به عنوان ظرف زندگی مدنی دگرگونی های بنیادینی را تجربه می کنند. طراحان شهری می توانند با استفاده از ظرفیت های این فناوری ها در حل مسائل و چالش های پیش رو از شیوه هایی خلاقانه تر و اثر بخش تر استفاده کنند. در این راستا، این مقاله به فناوری های تعاملی می پردازد و در تلاش است تا با معرفی جایگاه و قابلیت های آن در طراحی، بازطراحی و برنامه دهی فضاهای عمومی شهری؛ در مواجهه با چالش عدم کارایی مناسب فضاهای عمومی شهری در برقراری تعاملات اجتماعی موثر بین کاربران، چارچوبی را بر اساس فناوری های تعاملی ارائه نماید. چارچوبی که تحقق پذیری ایده آل آن بر اساس تعامل بین طراحان شهری، برنامه نویسان علوم کامپیوتر، روانشناسان و گرافیست های محیطی شکل می گیرد. فناوری های هوشمند تعاملی در ترکیب با فضاهای شهری، دو گونه فضای هوشمند تعاملی نمایشی و گسترده را شکل می دهند که هر یک ویژگی های مختص به خود را دارد. این چارچوب تعاملی در تلاش است تا با شناسایی گونه ی مناسب فضاهای هوشمند تعاملی برای محدوده ی طراحی، و همچنین تعیین مدت زمان،تعداد افراد و نوع مرزبندی تعامل، طراح را در طراحی فضای هوشمند تعاملی در تناسب با هدف طراحی یاری دهد. در نهایت یافته های مطالعه بر روی نمونه موردی میدان جانباز، در مشهد به عنوان یکی از میادین شهری با لبه های فعال تجاری به آزمون گذاشته شده است تا قابلیت های چارچوب معرفی شده به صورت عینی تر و کاربردی ترتا مرحله ی طراحی سناریو معرفی شود. در نتیجه ی این پژوهش فضای شهری میدان جانباز به قلمرویی اجتماعی با قابلیت های محیطی جهت رفع نیازهای اجتماعی کاربران مختلف آن تبدیل می شود

کلمات کلیدی