معنویت، یکی از نیازهای درونی انسان‌ها بوده و متضمن تلاش آدمی ‌‌برای معنا بخشیدن به زندگی و پاسخ به چراهای زندگی است. یکی از موضوعات قابل توجه در این حوزه، ترکیب سازه‌های معنویت و هوش، درون یک سازه جدید به نام هوش معنوی است. هوش معنوی شامل توانمندی‌های فردی در تعامل فرد با جهان هستی و موضوعات فراشناختی میباشد و امروزه از مهم‌ترین مباحثی است که در کلیه ابعاد سلامت روان انسان‌ها، به‌ویژه تقویت مثبت‌اندیشی مطرح شده و نقش پر رنگی در آن دارد. هدف این مطالعه، تعیین میزان تأثیر هوش معنوی بر مثبت‌اندیشی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می‌باشد. لذا این مطالعه، یک مطالعۀتوصیفی- پیمایشی بوده و در آن از نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شده است. به این منظور، داده‌های مورد نیاز از طریق دو پرسشنامۀ استاندارد هوش معنوی (شامل درک و ارتباط با سرچشمه هستی و زندگی معنوی) و مثبت‌اندیشی جمع‌آوری گردید. یافته‌ها حاکی از این است که هوش معنوی بر مثبت‌اندیشی مؤثر بوده و همچنین زندگی معنوی دانشجویان بر مثبت‌اندیشی آن‌ها تأثیرگذار است. همچنین مؤلفه درک و ارتباط با سرچشمه هستی پیش‌بینی کننده مثبت‌اندیشی نیست.

کلمات کلیدی