تعداد بیست و هشت رأس بره ماده بلوچی با میانگین سن 3/2 ± 9/14 هفته و وزن 6/4 ± 3/26 کیلوگرم از جیره‌های با یا بدون پیه، بر پایه دانه ذرت یا جو، در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2×2 به مدت 9 هفته تغذیه شدند. مصرف جیره‌های آزمایشی اثری بر میانگین خوراک مصرفی بره‌ها نداشت، اگرچه افزایش وزن روزانه و بازدهی خوراک در هفته‌های 4 تا 8، تحت تأثیر اثر تداخل چربی × غله قرار گرفت و در تیمار لیپوژنیک-ذرت بالاترین مقدار بود. افزودن پیه به جیره، به ترتیب سبب افزایش و کاهش غلظت کلسترول و گلوکز سرم بره‌ها در طول دوره آزمایش شد. درحالی‌که، غلظت انسولین و نسبت گلوکز: انسولین، تحت تأثیر اثر غله قرار گرفته، در تیمارهای جو در مقایسه با ذرت، به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در بره‌های تغذیه شده با جیره‌های لیپوژنیک در مقایسه با جیره‌های گلوکوژنیک، غلظت پایه گلوکز کاهش و غلظت پایه کلسترول و آسپارتات آمینوترانسفراز افزایش یافت. ازطرفی، غلظت پایه اسیدهای چرب استریفیه نشده سرم و شاخص کمی حساسیت انسولینی تحت تأثیر اثر تداخل چربی × غله قرار گرفته و شاخص حساسیت انسولینی به طور معنی‌دار با بازدهی خوراک همبستگی مثبت نشان داد. به نظر می رسد غلظت چربی و کمیت و ماهیت منبع نشاسته‌ای جیره، عواملی هستند که می‌توانند بر فراسنجه‌های حساسیت انسولینی نشخوارکنندگان اثرگذار باشند. همچنین، به نظر می‌رسد جیره‌هایی که نسبت مطلوبی از چربی و نشاسته را فراهم کنند، بتوانند سبب بهبود بازدهی و وضعیت انرژی حیوان شوند.

کلمات کلیدی