یکی از نظریات مهم در حوزه‌های روان‌شناختی و اخلاقی، نظریه خودگرایی است. اما از آن‌جا که این نظریه دلایل متقنی ندارد و مبانی آن قابل دفاع نیست، نقد‌هایی به آن وارد شده است که نظریه‌پردازان خودگرایی از پاسخ‌گویی به آن ناتوانند. اما با وجود این به نظر نگارنده، ملاصدرا به خودگرایی اهمیت ویِژه‌ای می‌دهد اما نه به شکلی که تئوری پردازان نظریه خودگرایی به آن پرداختند. بر اساس نظر ملاصدرا خودگرایی در ذات انسان قرار دارد اما باید توجه کرد که در نسبت دادن خودگرایی به انسان باید به مراتب وجودی انسان توجه کرد. زیرا خودگرایی از دیدگاه او متعلق به همه مراتب نیست، بلکه تنها متعلق به مراتب عقلانی و حقیقی انسان است. ملاصدرا در فلسفه خود نشان می‌دهد که همه انسان‌ها در جهت کسب بیشترین کمال و حفظ آن تلاش می‌کنند و این مساله هیچ منافاتی با دیگرخواهی ندارد و دیگرخواهی به نوعی خودگرایی محسوب می‌شود

کلمات کلیدی