\\\\\\\\\\\\\\\"اگر پا به‌ عرصی هستی گذاشته باشد چون یکی از موجودات عالم است‌ باید در سلسلهء هستی نهایتا به علت العلل که همان ذات مقدس‌ حق است منتهی شود پس یکی از مخلوقات خداوند خواهد بود و چنانچه در پاسخ اول بیان شد کمال مخلوق حتما در خالق او نیز هست و اگر چنان کمال مفروضی،پا به عرصهء وجود نگذاشته باشد پس اساسا در زمرهء کمالات وجودی محسوب‌ نمی‌شود زیرا کمال بودن هر کمالی از آن‌روست که از سنخ‌ هستی بوده و شأنی از شؤون حقیقت وجود است. را به انجام رسانند،چگونه خدا که‌ موجودی در نهایت علم و عقل و توانائی و فرزانگی است‌ نمی‌تواند با موجودی مانند خودش توافق و مشارکت داشته‌ باشد؟چرا معمولا فرض می‌شود که دو خدا با یکدیگر تعارض‌ پیدا کرده و نظام عالم درهم می‌ریزد؟ در پاسخ به این شبهه باید توجه داشت که برای وحدانیت‌ خداوند از دو راه می‌توان استدلال کرد:یکی از طریق مراجعه‌ به مخلوقات و تأمل در نظام خلقت،و دیگری بطور مستقیم و بدون توسل به وضعیت مخلوقات،یعنی از راه تأمل عقلی در معنای وجوب وجود و لوازم و اقتضائات عقلی آن،که تصور دو خدا کاملا محال و غیرقابل پذیرش می‌نماید.\\\\\\\\\\\\\\\"

کلمات کلیدی