\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"از آنجا که مطابق مشرب غالب در فلسفه علم معاصر، تبیین علی نه به معنای کشف روابط علی، بلکه به معنای کشف هم‌بودیها و تتابهای مکرر و منظم است، دیگر به کشف امور ناپیدا و نامحسوس و جنبه‌های درونی افعال آدمیان نیازی نیست تا نتوان به روش تجربی تمسک جست، زیرا هدف علم نیز کشف نظمهای رفتاری انسان است نه تعطیل وجودی آنها 2 تمام کسانی به یکی بودن علوم انسانی و علوم طبیعی حکم کرده‌اند از پوزیتویستهای افراطی اولیه گرفته تا بینشهای تعدیل شده بعدی در فلسفه علم-که همگی مشرب تجربی داشته و دارند. در حالی که بدیهی است، حوزه درونی رفتار آدمی، مثل حیات فکری، فرهنگی و معنوی او-که هیچ نوع مشاهده‌پذیری همگانی به گونه مطلوب علوم طبیعی ندارند-در رفتار انسان دخالت قوی و تعیین کننده‌ای دارند؛به عنوان نمونه:دخالت عنصر شعور و اندیشه، آزادی و اختیار در بسیاری از رفتاری فردی و اجتماعی انسان؛تأثیر قوی بسیاری از حالات و دریافتهای درونی انسان بر رفتار ظاهری او؛نقش ارزشها و اعتبارات اخلاقی، دینی، عرفی و فرهنگی و همچنین قواعد و قراردادهای اجتماعی در فعالیتهای جمعی و رفتار اجتماعی انسان؛سیطره شاکله‌ای فرهنگی و فکری در هر دوره‌ای؛نفوذ سرمشقها و الگوهای عرفی جوامع مختلف در اذهان و اندیشه‌های دست‌اندرکاران رویدادها؛بخصوص نقش تعهدات ایدئولوژیکی و آرمانها و ایده‌های انسانها در تحولات اجتماعی و بسیاری از عناصر و عوامل ناپیدا و غیر مشهود دیگر، که کشف آنها مستلزم اتخاذ روشهای خاصی است، همگی در رفتار فردی و اجتماعی و جمعی انسان دخیل هستند و نقش قطعی و مهمی را به عهده دارند.\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"

کلمات کلیدی