به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد تلفیقی کولتیواتور و نحوه مصرف علف کش، بر تراکم و زیست علف‌های هرز، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 بر روی محصول سیب زمینی رقم آگریا انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و با دو عامل شامل، استفاده از کولتیواتور در دو سطح عدم کاربرد و یک‌بار کولتیواتور و عامل علف کش در شش سطح شامل 1.علف‌کش پیش رویشی -پندیمتالین- + کاربرد سراسری علف‌کش پس‌رویشی -متری بیوزین-، 2.علف‌کش پیش رویشی + کاربرد نواری علف‌کش پس‌رویشی، 3.کاربرد علف‌کش پیش رویشی به‌تنهایی، 4 و 5. کاربرد علف‌کش پس‌رویشی به‌صورت سراسری و نواری هریک به‌تنهایی و 6. عدم کاربرد علف‌کش بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای علف کش پیش رویشی پندیمتالین+ علف‌کش پس‌رویشی متری بیوزین به‌صورت سراسری و نواری، باعث کمترین زیست توده کل علف های هرز -به ترتیب 2/250 و 6/212 گرم در مترمربع- و بیشترین عملکرد غده سیب‌زمینی -به ترتیب 15/41 و 16/36 تن در هکتار- شد. همچنین تیمارهای بدون کاربرد علف کش و کاربرد علف کش پندیمتالین به‌تنهایی نیز، بیشترین زیست توده کل علف هرز -به ترتیب 1/900 و 9/933 گرم در مترمربع- و کمترین عملکرد غده سیب‌زمینی -به ترتیب 48/16 و 75/18 تن در هکتار- را باعث شدند. کاربرد یک‌بار کولتیواتور نیز تنها سبب تأثیر بر تراکم کل علف های هرز شد و بر زیست‌توده کل علف‌های هرز و عملکرد سیب‌زمینی اثر معنی‌داری ایجاد نکرد. به‌طورکلی بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد یک بار کولتیواتور نمی تواند در کنترل علف های هرز سیب-زمینی مؤثر باشد و نیاز به تکرار و یا تلفیق با سایر روش های کنترل علف های هرز - ازجمله علف‌کش‌ها- می‌باشد.

کلمات کلیدی