تعریف ارائه شده در حکمت متعالیه عموما با تعاریف سنن فلسفی قبلی مانند فلسفه مشا یکسان است این درحالی است که نفس شناسی ملاصدرا به جهت نوآوری هایی مانند حدوث جسمانی نفس، وحدت تشکیکی و حرکت جوهری به گونه ای متمایز از سایر سنت های فلسفی به تبیین مسئله نفس ،رابطه آن با بدن و بقای نفس پس از بدن پرداخته بطوری که از بسیاری چالشهای نفس شناسی فلسفی دوگانه انگارانه عبور کرده است. این پژوهش با بازخوانی اصولی از حکمت متعالیه به دنبال تعریف دیگری از نفس در حکمت متعالیه است که بطور غیر رسمی در لابلای آثار ملاصدرا بیان شده و می تواند هماهنگی حداکثری با رهیافت های کلی در فلسفه ملاصدرا داشته باشد. این تعریف علاوه بر هماهنگی و انسجام درونی مبانی حکمت متعالیه با ظاهر آیات هماهنگ بوده و مجمعی برای هر دو منظر برای نفس است.

کلمات کلیدی