رواناب در مناطق شهری ناشی از بارانی است که از سطوح نفوذناپذیر در مناطق شهری شامل سقف‌ها، خیابانها و.. جریان یافته و توسط سیستم فاضلاب یا کانالهای باز، زهکشی می‌‌شود. سطوح نفوذناپذیر با افزایش سرعت خروج رواناب از منطقه و ورود آن به نهرها و رودها، فرصت تبخیر و تعرق را کاهش می‌‌دهد که موجب افزایش دبی اوج و کاهش مدت زمان تمرکز سیلاب در نهرهای محلی شهری می‌‌شود. در این تحقیق اثر گسترش شهر مشهد بر سیلاب این شهر مورد بررسی قرار گرفته‌است. برای این بررسی از مدل EPA SWMM استفاده شد. بررسی‌ها نشان داد که مساحت مشهد در سال 1395 نسبت به سال 1320 31.5 برابر شده‌است، که طبعا\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" باعث افزایش سطوح نفوذ ناپذیر شده است. این تحقیق نشان داد که دبی اوج سال 1395 نسبت به سالهای 1320 ، 1355 و 1365 به ترتیب به میزان 307 ،259 و 177 درصد افزایش داشته‌است. همچنین افزایش سطوح نفوذناپذیر باعث شده است که دبی ماکزیمم در سال 1395 در چهار ساعت و 30 دقیقه بعد از بارندگی رخ دهد در صورتی که در سال 1320 در شش ساعت بعد از بارندگی دبی سیلاب به اوج خود رسیده است این مسئله نشانمی دهد که با وجود افزایش سطح حوزه زمان رسیدن به دبی سیلاب بین سال 1395 و 1320 حدود یک ساعت و 30 دقیقه کاهش داشته‌است.

کلمات کلیدی