این پژوهش با هدف تبیین حوزه معنایی اضطراب برای ارتقاء ویا اصلاح روش های درمان در حوزه روانشناسی با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شد وبا تحلیل مفاهیم همنشین وجانشینِ اضطراب در متون روایی معین نمود، مفاهیم: هَمّ؛ ارتیاب؛ فزع؛ قلق و... به دلیل ویژگی های: ترسِ مبهم؛ ترسِ ناشی از ناامنی ؛ نگرانی از رفتار خود، به صورت خاص و واژه های: وَجَع؛ ضَیق؛ رِجز؛ خوف ... به انضمام قرینة دال بر همان ویژگی ها، به گونه ی عام، متناظر با اضطراب اند. همچنین؛ در میدان معنایی اضطراب می توان آن را به سه نوع شناختی؛ عاطفی و رفتاری تقسیم کرد. اما واژه های: امن - استقرار - الراحه - إطمینان - شرح صدر . در تقابل با اضطراب اند. دیگر یافته ها این که اضطراب به منزله بخشی از زندگی انسانی دارای مراتبی است. اضطراب در مرحله پایین ، بهنجار بوده و باعث پیشرفت انسان می شود. اما در مرتبة بالا، مزمن و نابهنجاراست. ایستایی اضطراب در مرحله مزمن وقتی است، نگرش های ناکارآمد اراده ی وی را در انجام وظایف دینی، از او بگیرد.

کلمات کلیدی