هدف: با توجه به وجود اختلالات ثبات قامتی کودکان طیف اوتیسم و تأثیر آن بر عملکرد حرکتی کودکان طیف اوتیسم، هدف از این مطالعه بررسی اثر مداخلات تعادلی مبتنی بر تحریک وستیبولار بر عملکرد ثبات قامتی و عملکرد اجتماعی این کودکان بود. روش ها: با توجه به معیارهای ورود 24 کودک(5 تا 12 سال) به‌صورت تصادفی در 3 گروه8 نفری که شامل گروه های مداخله، کنترل و بازی های آزاد بود، قرار گرفتند برنامه تمرینی تعادلی گروه مداخلهشامل 30 جلسه تمرین تعادلی (30 تا 45 دقیقه/3جلسه درهفته) بود، گروه کنترل برنامه‌ی آموزشی مدرسه را دریافت می‌کردند و گروه بازی آزادبه بازی های طبیعی ویژه ی سن خود می پرداختند. برای ارزیابی ثبات قامتاز دستگاه صفحه نیرو، و برای ارزیابی عملکرد اجتماعی از مقیاس عملکرد اجتماعی اسکات بلینی استفاده شد. نتایج:نتایج این مطالعه نشان داد که میزان نوسانات ثبات قامتیدر محور قدامی خلفی پای راست (71/0=T، 001>P)و محورمیانی جانبیپای راست(71/0=T، 001>P) و همچنین ثبات قامتیدر محور قدامی خلفی پای چپ (09/1=T، 001>P)و محورمیانی جانبی پای چپ (02/2=T، 001>P) در پس‌آزمون کاهش معناداری داشت، عملکرد اجتماعی نیز نسبت به دو گروه دیگر بهبود معناداری یافت (85/0=T، 001>P). بحث و نتیجه گیری: تمرینات تعادلی باهمراهی تمرینات مبتنی بر تحریک سیستم وستیبولار توانسته است بر تعادل کودکان اوتیسم تأثیر گزار باشد. به نظر می‌رسد این مداخله برای بهبود تعادل این کودکان و افزایش عملکرد اجتماعی آنان مفید است.

کلمات کلیدی