زعفران (Crocus sativus L.) گیاهی ژئوفیت-تریپلوئید بوده و بر پایه رشد بنه‌ها یا اندام‌های زیرزمینی خود، تکثیر می‌یابد. با وجود اهمیت اندازه و کیفیت بنه‌های مادری در تولید زعفران، تاکنون برنامه‌ای جامع پیرامون استانداردسازی بنه‌های آن تدوین نشده است. در این ارتباط، عدم وجود مزارع استاندارد جهت تولید بنه‌های با کیفیت، نبود معیار مشخصی جهت درجه‌بندی بنه‌ها بر اساس اندازه یا ویژگی­های کیفی، نظارت ضعیف از سوی نهادهای ذیربط بر روند تولید و عرضه بنه‌های مادری مرغوب و همچنین نابسامانی در بازار عرضه و تقاضای بنه‌های زعفران، از مهم‌ترین موانع در محقق نشدن چنین برنامه‌ای به شمار می‌روند. همچنین اختلاط بنه‌های سالم و آلوده و نیز انبارداری بنه‌های زعفران بدون توجه به شرایط بهینه دمایی یا بهداشت محیطی از دیگر چالش‌های چرخه تولید و فراوری این محصول می­باشد. در این مقاله، ابتدا برخی موانع پیش روی برنامه استانداردسازی بنه‌های زعفران بررسی شده است و در ادامه، راهکارهای مؤثر جهت تولید بنه­های استاندارد نظیر احداث مزارع تحت مدیریت، کنترل کیفیت ودرجه‌بندی بنه‌های برداشت شده و نیز انبارسازی اصولی بنه‌های زعفران ارائه شده است. همچنین تدوین برنامه ذکر شده بر پایه مواردی نظیر برگزاری دوره‌های آموزشی، نظارت فراگیر بر فعالیت بازار عرضه و تقاضای بنه‌های زعفران، حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و ارائه برنامه‌های تشویقی و بسته‌های حمایتی به تولیدکنندگان به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.

کلمات کلیدی