در این مقاله مهم‌ترین پارامترهای تأثیرگذار بر پاسخ غیرخطی سامانه سازه-خاک-سازه شامل دوره تناوب سازه اصلی (T1) و مجاور (T2)، فاصله سازه‌ها (d) و نوع خاک به‌صورت جامع بررسی شده است. هدف از این مقاله، شناخت اصولی تأثیرات هر پارامتر بر تغییرشکل غیرخطی سازه و پیش‌بینی رفتار سازه بدون مدل‌سازی سازه مجاور است. برای این منظور 6 سازه 2 تا 15 طبقه واقع بر دو نمونه خاک رس در سه فاصله صفر، 10 و 25 متری مدل و با استفاده از روش تاریخچه زمانی غیرخطی تحلیل‌شده‌اند. بر اساس نتایج، تکیه‌گاه نرم باعث افزایش شدید نسبت دریفت طبقه اول به حالت تکیه‌گاه ثابت می‌شود که حداقل این نسبت 1/1 و حداکثر آن 61/3 است. از طرفی، افزایش T1 و T2 منجر به افزایش تغییرشکل سازه می‌گردد به-طوری‌که تأثیرات T1 حداقل دو برابر T2 است. برای سازه‌های اصلی با T1 در محدوده 7/0 تا 5/1 برابر دوره تناوب خاک، دریفت سازه دچار تشدید می‌شود. برای سازه‌های با دوره تناوب بیشتر از 3 ثانیه، افزایش فاصله سازه‌ها باعث کاهش اثرات سازه مجاور می‌گردد.

کلمات کلیدی