از مباحثی که از دیر باز در کتب فقیهان مورد بحث بوده، بیع کلاب است؛ از آن رو که عمده دلیل این مسئله، روایات است و ظاهر آنها جواز بیع کلب «صید» است مشهور فقیهان متقدّم، بیع کلاب نافع دیگر را جایز ندانسته اند، برخی هم مانند شیخ مفید جواز را اختصاص به صید سلوقی داده اند، در مقابل مشهور متأخران با دقت در روایات و جمع بندی امارات، به این نتیجه رسیده-اند که «صید» در روایات، عنوان مُشیر برای تمام کلابی که دارای منفعت محلله مقصوده باشند است. یکی از ابتکارات فقهی امام خمینی در همین باب است که با دقت نظر در روایات باب به این نتیجه رسیده اند که تمامی کلابی که منفعت محلله داشته باشند داخل در عنوان «صید» شده و عنوان اساسی صحت بیع، ملکه صید است. پژوهه حاضر پس از بررسی دیدگاه فقیهان به تفصیل دیدگاه امام خمینی را بررسی و کرده و در انتها با دلایلی که ارائه داده یکی دیگر از احتمالات ایشان را تقویت کرده و به این نتیجه رسیده که عنوان محوری روایات، «معلّم» بودن است و فروش هر کلبی که در جهات محلله مقصوده آموزش ببیند جایز است و «صید» هم یکی از این مصادیق است.

کلمات کلیدی