زمینه و هدف نوروپاتی دیابتی از شایع ترین و سخت ترین عوارض دیابت است. هدف این پژوهش بررسی اثر حجم تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) بر تغییرات نوروتروفینی، درد نوروپاتی، استقامت هوازی عملکردی و قدرت عملکردی پایین تنه در زنان یائسه مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی بود. مواد و روش ها بدین منظور 21 بیمار مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت چهار ماه تمرینات ترکیبی مقاومتی هوازی انجام دادند. سطوح سرمی نوروتروفین مشتق شده از مغز قبل و پس از ماه اول، دوم، سوم و چهارم تمرین، در حالت ناشتایی بدست آمد. شاخص درد با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری، قدرت عملکردی پایین تنه با استفاده از آزمون نشستن و برخاستن روی صندلی و استقامت هوازی عملکردی با آزمون شش دقیقه راه رفتن ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش آماری آنوای یکطرفه و آنوا با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها سطوح BDNF سرمی در گروه تجربی نسبت به کنترل افزایش معنی داری نداشت (0/05>P) اما قدرت عملکردی پایین تنه و استقامت هوازی عملکردی نسبت به گروه کنترل افزایش و شاخص درد کاهش معنی دار داشت (0/05>P). نتیجه گیری دو ماه تمرین ترکیبی برای بهبود شاخص های عملکردی و شاخص درد می تواند موثر باشد؛ اما برای بهبود شاخص های بیوشیمیایی مانند BDNF احتمالاً باید دوره تمرین طولانی تر از چهار ماه باشد. هم چنین بهبود قدرت عملکردی پایین تنه، استقامت هوازی عملکردی و شاخص درد می تواند تاثیر بسزایی بر بهبود کیفیت زندگی داشته باشد.

کلمات کلیدی