این مقاله به بررسی اهمیت و نقش تاریخ‌نگاری در موضوع امنیت و امنیت ملی در ایران می‌پردازد. بر این اساس، ابتدا به نقش تاریخ‌نگاری در تکوین ایدئولوی و هویت سیاسی توجه شده و رابطه تاریخ و امنیت ملی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با رویکردی انتقادی به تاریخ‌نگاری پس از انقلاب، که نسبت به پیامدهای امنیتی تاریخ‌‏نگاری غافل بوده، پرداخته است. در نهایت نیز با اشاره به «نظریه ایران‌شهر» از آن به‏‌عنوان یکی از مهم‏ترین راهبردهای تاریخ‌نگاری معطوف به امنیت ملی در ایران یاد کرده است. هدف از این مقاله، نشان‌‏دادن اهمیت تاریخ‌نگاری علمی- راهبردی و تأثیر آن بر امنیت ملی است.

کلمات کلیدی