خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی در اقلیم های مختلف با ویژگی تکرار شونده می باشد. به علت پیچیدگی آن نسبت به سایر مخاطرات طبیعی کمتر شناخته شده است و گستره وسیعی از ابعاد محیط طبیعی و جوامع انسانی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. تاثیر بخش های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، بخشی از تاثیرات این پدیده بر زندگی مردم است. در این پژوهش سعی شده است تا امکان پیش بینی ریسک خشکسالی بررسی و اقدامات لازم به منظور کاهش اثرات ناشی از آن انجام شود. بدین منظور از شاخص های خشکسالی هواشناسی SPEI و eRDI و شاخص خشکسالی هیدرولوژیک (SRI) استفاده شده است. به منظور بررسی تاثیر تغییر اقلیم بر این پدیده، از دو سناریوی انتشار خوش-بینانه و بدبینانه نیز استفاده شده است. دوره پایه این مطالعه 2015-1983 و دوره پیش بینی ریسک خشکسالی سال های 2100-2020 می باشد. دو روش مدل سازی BQR و Nonparametric Regression Loess استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این مطالعه حاکی از یک کاهش نسبی در وقوع دفعات خشکسالی در 27 ساله آینده نزدیک در منطقه می-باشد. همچنین مقایسه روش های مختلف نشان از مناسب بودن مدل Nonparametric Regression Loess برای پیش بینی ریسک خشکسالی آینده را داشت.

کلمات کلیدی