سنجش زبان یکی از ارکان اساسی­ هر نظام­ آموزش زبان به شمار می ­آید. بخش عمده ­ای از کارآمدی مراکز آموزشی در گرو بهره ­گیری از شیوه­ های معتبر سنجش است. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا به بررسی اعتبارسازه­ایِ معیار نمره ­دهیِ مهارت نوشتن در آزمون رسمی پایان دوره ­ی مرکز زبان فارسی دانشگاه فردوسی پرداخته شود. به این منظور نتایج به ­دست آمده از یکی از آزمون­های برگزار شده در این دانشگاه توسط مدل­ های آماری راش و تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که سه سازه ­ی کیفیت زبان، انسجام و ارتباط با موضوع برای سنجش مهارت نوشتن از میزان اعتبار بالایی برخوردار هستند. در این میان سازه‌ی انسجام با 0.98 بیشترین میزان و دو سازه­ی دیگر هر کدام با 0.97 دومین میزان بار عاملی را داشتند. همچنین در معیار نمره­ دهی این آزمون بسندگی از یک مقیاس شش درجه­ای برای نمره ­دهی هر یک از سازه ­ها استفاده شده است. مدل آماری راش نشان داد که هر یک از ارزیاب­ها توانسته ­اند به شکل نسبتاً صحیحی از این مقیاس برای نمره ­دهی استفاده کنند، زیرا ترتیب آستانه ­ها مطابق ترتیب نمرات است و بهم ­ریختگی ندارد. از سویی دیگر نقشه­ ی آزمون­ دهنده پرسش گویای این امر بود که این مقیاس نمره ­دهی توانایی تمیز آزمون­ دهندگان ضعیف، متوسط و قوی را از یکدیگر دارد و مؤلفه­ ها و درجه­ های نمره ­گذاری (0 تا 5) همه­ ی گستره‌ی توانایی آزمون‌دهندگان را دربرمی ­گیرند و با این مقیاس می­ توان تمام داوطلبان با هر میزان توانایی نوشتن را اندازه گرفت. همچنین میزان پایایی نمره ­دهنده در این آزمون 0.96 برآورد شد که رقم بسیار مناسبی محسوب می‌شود.

کلمات کلیدی