هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی روابط بین ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی خاک با پذیرفتاری مغناطیسی و پایداری خاکدانه‌ها در منطقه داوران رفسنجان بود. برای این منظور، پس از برداشت 02 نمونه خاک سطحی (صفر تا 12 سانتیمتر)از واحد دشت ریگی و 49 نمونه از واحد پهنه رسی پوشیده با رسوبات بادرفتی، پذیرفتاری مغناطیسی، میانگین وزنی قطر خاکدانه‌ها و برخی از مهمترین ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی آنها اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که میانگین مقدار kg 1 -پذیرفتاری مغناطیسی در دشت ریگی، 09/840 و در پهنه رسی، 19/190( -8 m3 10 )×است که این مقادیر نسبت به نتایج گزارش شده برای پذیرفتاری مغناطیسی نقاط مختلف ایران، خیلی زیاد است و عامل اصلی آن را باید در مواد مادری منطقه جستجو نمود. پایین بودن میانگین پذیرفتاری مغناطیسی وابسته به فرکانس در هر دو واحد مطالعاتی نیز بر این موضوع صحه می‌گذارد. یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که رابطه همبستگی مستقیمی بین شکل‌های آهن )دیتیوناتی و اگزاالتی( با پایداری خاکدانه‌ها در هر دو ژئوفرم مطالعاتی وجود دارد؛ لیکن میزان این همبستگی برای آهن دیتیوناتی، بسیار بالا و معنادار بود. همچنین، یک رابطه همبستگی منفی بین پذیرفتاری مغناطیسی با قابلیت هدایت الکتریکی، ماده‌ی آلی و کربنات کلسیم معادل در هر دو واحد ژئومورفیک مطالعاتی وجود دارد. رابطه همبستگی مثبت و معناداری بین مقدار سیلت، شن و اجزای شن با پذیرفتاری مغناطیسی در هر دو واحد ژئومورفیک مطالعاتی مشاهده شد. بین میانگین وزنی قطر خاکدانه‌ها و پذیرفتاری مغناطیسی، همبستگی منفی وجود داشت که دلیل آن، احتمال وجود شن زیاد حاصل از بادرفت و اثر سوء آن بر پایداری خاکدانه می‌باشد. از سوی دیگر، نتایج حاصل از مدل رگرسیون گویای آن بود که دو متغیر آهن دیتیوناتی و شن، تأثیر معناداری بر پذیرفتاری مغناطیسی و سه متغیر شن، رس و قابلیت هدایت الکتریکی، تأثیر معناداری بر پایداری خاکدانه ها دارند.

کلمات کلیدی