مرگ واقعیتی اجتناب ناپذیر برای همه انسان‌ها است .موضوع مرگ و مرگ اندیشی، تاریخی به قدمت انسان دارد. اولین بازخورد انسان از مرگ، ترس و غمناکی است. ترس از مرگ جهانی و عمومی می باشد. ابن سینا می گوید:« بزرگترین ترسی که به انسان رخ می دهد ترس از مرگ است و با این که ترس به تمامی افراد انسانی عمومیت دارد با این حال از تمامی ترس ها سخت تر و شدیدتر است.»(الشفاء من خوف الموت) اثرات مرگ و ترس ازآن، نسبت به کودکان اگر بیشتر از بزرگسالان نباشد کمتر نیست. مرگ برای بچه ناکامی و برای پدر و مادرخلأعظیمی محسوب می گردد. غالب فیلسوفان و اخلاق پژوهان از جمله ابن سینا و محمد بن زکریای رازی به تحلیل مسأله مرگ از حیث این که منشاء غم و حزن آدمی می شود پرداخته وراههای درمانی متعددی ارائه داده اند. ابن سینا و رازی به دلیل طبیب بودنشان با بیمارانی مواجه بودند که گرفتار ترس از مرگ شده و برای رهایی از این ترس به آنان مراجعه می کردند ابن سینا و رازی راهکارهایی برای درمان هراس از مرگ داده اند که می تواند برای درمان کودکان به ویژه کودکان و نوجوانان بیمار مفید باشد. ابن سینا آگاهی از حقیقت مرگ و و این که نفس پس از مرگ به وضعیت بهتری می رسد، و رازی افزون بر وضعیت بهتر نفس پس ازمرگ توصیه به سرگرمی را بهترین درمان برای مرگ هراسی می دانند. هر دو در کاهش رنج و غم مرگ اندیشی مراقبت تسکینی را پیشنهاد می دهند.

کلمات کلیدی