هدف این مطالعه، بررسی نقش اثر متقابل ژنوتیپ و محیط (G×E) و فاصله نسل در پیشرفت‌ ژنتیکی حاصل از واردات مواد ژنتیکی گاو شیری در یک کشور فاقد برنامه اصلاح‌ نژادی پیشرفته بود. به منظور شبیه‌سازی G×E از تغییر آثار جانشینی آلل‌ها استفاده ‌شد. سه سطح 100 (شاهد)، 75 و 50 درصد هم‌پوشانی آثار جایگاه­های کنترل­کننده صفات کمّی (QTL‌) در نرهای وارداتی در سطوح وراثت‌پذیری 1/0، 3/0 و 5/0 و سه سناریوی جایگزینی پیوسته، جایگزینی با فاصله یک نسل و با فاصله دو نسل مواد ژنتیکی خارجی در نظر گرفته شد. علاوه بر آن، اثر کاهش صحت پیش‌بینی ژنومی در صفات با وراثت‌پذیری پایین مورد مطالعه قرار گرفت. عملکرد دختران گاوهای نر در جمعیت محلی در سناریوی شاهد نشان داد که راهبردهای مبتنی بر واردات بر راهبردهای جمعیت محلی برتری دارد. همبستگی ژنتیکی ایجاد ‌شده برای هم‌پوشانی 75 و 50 درصدی آثار QTLها به ترتیب 7/0 و 5/0 بود. با کاهش همبستگی ژنتیکی اگر چه در طول زمان روند پاسخ ژنتیکی افزایش یافت، اما به اندازه جمعیت مبدا نبود. بیشترین میزان پیشرفت ژنتیکی (56/2) برای وراثت‌پذیری 5/0 در جایگزینی پیوسته و عدم وجود G×E مشاهده شد. کاهش صحت پیش‌بینی، G×E را تشدید کرد. به طور کلی فقط با واردات مواد ژنتیکی از جمعیت‌ مبدا با میانگین ژنتیکی بالاتر و همچنین در نظر گرفتن G×E در صفات مختلف، می‌توان میزان بیشتری از انتقال پیشرفت ‌ژنتیکی به جمعیت محلی را به­دست آورد.

کلمات کلیدی