مطالعۀ گونه شناسانۀ مطبوعات زنان از حیث دست یابی به سنت نوشتاری زنانه در تاریخ ادبیات فارسی، حایز اهمیت است. مطبوعات ویژۀ زنان که برای اولین بار در سال 1289 ه.ش توسط ایشان منتشر می­شود، از یک سو در بر دارندۀ مسایل و دغدغه­های زنان در اوان انقلاب مشروطه و از سوی دیگر منعکس کنندۀ تغییرات ادبی در همین دوران است. زنان برای اولین بار نوشته­های خود را در گونه­هایی مانند داستان کوتاه، مقالۀ اجتماعی و ترجمه، در مطبوعات منتشر کرده­اند. گونه­هایی مانند شعر و نامه نیز که پیش از این رواج داشته است در این دوره از حیث محتوا و کارکرد تغییر کرده است. این تحقیق با استفاده از نظریۀ گونه­شناسی(ژانر) و با روش استقراء کامل به شش گونه اصلی در نوشتارهای مطبوعاتی زنان دست یافته است. مطالبۀ حقوق اجتماعی زنان مانند لزوم تحصیل، حق انتخاب همسر، اجازۀ کار، حق رای و حق حضانت فرزند؛ محتوای مشترک در تمامی این گونه­هاست. مخاطب اصلی تمام گونه­ها زنان هستند، چنانکه کارکرد این گونه­ها تحت عنوان کلی تعلیم و انتقاد اجتماعی جای می­گیرد.

کلمات کلیدی