تحریم‌ها علیه ایران بیش از ۳۰ سال است که در فرم‌های مختلف اعمال می­گردد و از بسیاری جهات بر اقتصاد ایران تأثیرگذاشته‌ است. یکی از راهکارهایی دستیابی به پایداری، تقویت تاب­آوری اقتصادی در برابر تحریم­ها است. از اینرو افزایش تاب­آوری اقتصادی روستاییان در برابر بحران­های اقتصادی نوظهور، مانند تحریم­ها می­تواند نقش مؤثری در بهبود وضعیت اقتصادی روستاییان و نیز بهبود تاب­آوری اقتصاد کلان داشته باشد. لذا هدف پژوهش حاضر این است که میزان تاب­آوری اقتصادی روستاییان ساکن در نواحی روستایی شهرستان بینالود را در برابر بحران اقتصادی ناشی از تحریم­های اقتصادی بررسی نماید. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع پژوهش­های کمی- کیفی، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی و از جهت روش، در زمره تحقیقات توصیفی – تحلیلی به شمار می­آید. اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش با بهره­گیری از مطالعات اسنادی و پرسشنامه محقق­ساخته بر اساس شاخص­های مستخرج از ادبیات تحقیق، جمع­آوری گردیده است. پایایی کل بدست آمده برابر 929/0 است. به منظور تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه­ها نیز از نرم­افزار آماری spss استفاده گردیده است. یافته­های حاصل از پژوهش با توجه به سطح معناداری 00/0 در آزمون t تک نمونه­ای و منفی بودن حد بالا و پایین در این آزمون، بیانگر آن است که سطح تاب­آوری اقتصادی روستاییان مورد مطالعه پایین است. همچنین نتایج حاصل از مدل ویکور با توجه به مقدار Q 205/0 و 853/0 بیانگر آن است که به ترتیب روستای کنگ و ویرانی، از بیشترین و کمترین میزان تاب­آوری برخوردار می­باشند. نتایج آزمون آنالیز واریانس و همبستگی نیز بیانگر وجود تفاوت در سطح تاب­آوری روستاییان با کسب وکارها و مهارت­های شغلی متنوع است. لذا می­توان بیان نمود که به طور کلی سطح تاب­آوری روستاییان مورد مطالعه در برابر تأثیرات منفی ناشی از تحریم­ها، بسیار پایین است.

کلمات کلیدی