چکیده یکی از مهم‌ترین روش‌ها در برنامه‌های اصلاحی سبزیها، گزینش والدین و نتاج برتر با هدف بهبود ژنتیکی صفات کمی و کیفی می‌باشد. به منظور بررسی ژنتیکی صفات کمی و کیفی لاین‌های گوجه‌فرنگی، تلاقی‌های نیم-دای آلل بین هشت لاین با اسامی C.JPS3، S.2274، H.1370، K.2274، S.L.، C20، Primoga و A13012 انجام شد. در سال دوم هیبریدهای حاصل و والدین، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار کشت شدند. صفات شاخص شکل میوه، تعداد حفره میوه، شاخص سفتی میوه، درجه بریکس، اسیدیته قابل تیتر، pH آب میوه، تعداد خوشه، تعداد گل در خوشه، تعداد میوه در هر بوته، متوسط وزن یک میوه و عملکرد اندازه‌گیری شدند. والد K.2274 دارای بالاترین ترکیب پذیری عمومی (GCA) در صفات عملکرد، تعداد میوه در بوته و شاخص سفتی میوه بود. بالاترین ترکیب پذیری خصوصی (SCA) برای صفت متوسط وزن میوه به ترتیب در دو تلاقی C20 x C.JPS3 و A13012 x K.2274 مشاهده شد. در میان والدین و هیبریدها، والد H.1370 و هیبرید Primoga × H.1370 بالاترین میزان عملکرد را داشتند. بالاترین درصد هتروزیس نسبی در صفات تعداد میوه در هر بوته، متوسط وزن یک میوه و عملکرد به ترتیب در تلاقی‌های A13012 × Primoga، C20 × C.JPS3 و Primoga × H.1370 مشاهده شد. بیش ترین هتروزیس نسبت به میانگین والدین در صفات اسیدیته قابل تیتر، شاخص سفتی میوه و درجه بریکس به ترتیب در تلاقی های K.2274 × C.JPS3، C20 × K.2274 و K.2274 × C.JPS3 بدست آمد. درجه غالبیت بیش تر از یک نشان داد که نقش اثرات فوق غالبیت و غالبیت کامل در کنترل صفات عملکرد، تعداد میوه در بوته، اسیدیته قابل تیتر و بریکس بیش تر از اثر افزایشی است. با این وجود، در کنترل صفت متوسط وزن میوه اثر افزایشی موثر بوده است.

کلمات کلیدی