زمینه: نظر به ضرورت مطالعه ی پدیده ی تعادل کار-زندگی و ابتکاراتِ فردی کارکنان سازمان ها در جهت حصول آن، پژوهش حاضر بنا دارد تا نسبت به کشف و بازنماییِ راهبردهای شناختی تعادل کار-زندگی در میان اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شمال شرق ایران تلاش نموده و از این رهگذر مضامین اخلاقی مستتر در راهبردهای مذکور را برجسته نماید. روش: در این پژوهش، ساز و کار مربوط به روش تحقیق پدیدار شناسی از این جهت که به فهم تجربه زیسته مشارکت کنندگان کمک می کند به کار گرفته شد. جامعه مورد مطالعه آن دسته از اعضای هیات علمی دانشگاه های فردوسی مشهد و بیرجند بوده که دارای حداقل مرتبه علمی استادیاری با 5 سال سابقه کاری بودند. فن نمونه گیری هدفمند با انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته پی گرفته شد تا نهایتا پس از اشباع داده ها و تکرار یافته ها، کفایت نمونه با تعداد 16 مشارکت کننده مسجل شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای کلایزی نشان داد که راهبردهایِ شناختیِ بازآفرینی تعادل کار-زندگی شامل 12مضمون بوده و دربردارنده ی دو راهبردِ کلانِ فردی با عناوینِ \\\\\\\"فروکاستِ مطالباتِ نقش\\\\\\\" و \\\\\\\"پاسخگوییِ دوسوگرایِ نقش\\\\\\\" است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند در جهت حصول تعادل کار-زندگی از طریق ابتکارات فردی کمک کننده باشد.

کلمات کلیدی