هدف ا ین مقا له جن سیتزدایی از واژۀ «م کر» در روا یات مردسالارانه، از هوشمندی و چارهاندیشی زنان است. اساس کار این پژوهش، کتاب ادبیات مکتبخانهای است که هفتاد قصۀ عامیانۀ فارسی زمان قاجار را گردآوری کرده است و باز تاب گفت مان ف کری _ فرهن گی ا ین دوره ا ست. از بین ا ین دا ستانها بی ستودو دا ستان را که به مو ضوع م کر در آن ها بی شتر پرداخ ته شده ا ست، انت خاب کردهایم. م سئلۀ مقالۀ حاضر آن است که چرا مکر بیشتر به زنان اختصاص داده شده ا ست و دلا یل ز نان برای ا براز و اظ هار م کر چیست. در این تحقیق از روش کیفی و فن تحلیل محتوا بر ا ساس نظر یههای جامعه شناختی ا ستفاده شده ا ست. در ا ین پژوهش پس از بررسی مصادیق مکر در داستانها مشخص شد که خوانش مردسالارانه و زنستیزانه ، چارهگری و زیرکی زنان را که بی شتر ف عالیتی واکن شی و طبی عی ا ست، به م کر تعبیر میکند درحالیکه تدبیر مردانه را زیرکی میداند

کلمات کلیدی