از سده‌های نخستین هجری، ایران مقصد شمار فراوانی از امامزادگان بوده است و بارگاه‌های بسیاری در مناطق مختلف این سرزمین به چشم می‌خورد که به ایشان منسوب است. در این میان، امامزادگانی وجود دارند که بیش از یک بارگاه‌ به آنان منسوب است؛ از آن جمله، امامزاده حسین‌بن‌موسی‌بن‌جعفر، برادر امام رضا (ع) است که به ادعای برخی منابع به دنبال ولایت‌عهدی برادرش همراه با گروهی از سادات و دیگر برادرش، احمد، راهی ایران شده بود. در میان جایگاه‌های متعدد منتسب به وی، دو دیدگاه ناظر به دفن او در طبس و شیراز شهرت بیشتری دارد. هدف این پژوهش واکاوی و بازنگری روایات مربوط به دفن این امامزاده در شیراز است و در این راه، از شیوة توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده است. با توجه به آنکه گزارش‌های موجود به منابع متأخّر، یعنی سده‌های 8 ـ14 قمری بازمی‌گردد و از سوی دیگر، اشکالات متعددی که در آن‌ها مشاهده می‌شود، خطاست که حسین‌بن‌موسی در شمار همراهان احمدبن‌موسی دانسته و شهر شیراز نیز به عنوان محل دفن او پنداشته شود.

کلمات کلیدی