چکیده ثبات بانکی در سالهای اخیر به ویژه پس از بحران مالی سالهای ۲۰۰۹-۲۰۰۸ ،بیش از پیش در سیاستگذاریها مورد توجه قرار گرفته است. علیرغم اینکه رقابت به عنوان پیش شرطی برای بهره وری، نوآوری فنّاورانه، توسعٔه نهادی، و فراگیری مالی مطرح میشود، تأثیر رقابت بانکی در ثبات مالی همچنان مورد بحث است. در این مقاله، مقدار بهینٔه رقابت و تمرکز بازار برای حداکثرسازی ثبات صنعت بانکداری موردمطالعه قرار میگیرد. برای آزمون و تخمین رابطه بین متغیرها از آمار ۱۷۰ کشور برای سالهای ۲۰۱۷-۱۹۹۵ بهصورت ترکیبی در قالب مدل پانل دیتای پویا به روش گشتاورهای تعمیمیافته سیستمی دومرحلهای استفاده شده است. رابطهای U شکل وارون بین تمرکز و ثبات بهدست آمد. تا سطح آستانٔه ۰٫۱۸ برای شاخص لرنر، با افزایش تمرکز، ثبات افزایش مییابد. تمرکز بیشتر از آن احتمالا باعث تشدید رفتار فردی بانکها خواهد شد و میتواند برای ثبات صنعت بانکداری مضر باشد. اما لحاظ کیفیت نهادی باعث میشود تا رابطه بین تمرکز و ثبات بهصورت U شود و بعد از نقطٔه آستانٔه متغیر تعاملی کیفیت نهادی و قدرت بازار، افزایش قدرت بازار باعث افزایش ثبات شود.

کلمات کلیدی