اعتبار سنجی روایات تفسیری از دیرباز مورد بحث بوده است. سیدمرتضی به عنوان چهره برجسته شیعی در قرن پنجم از جمله قرآن پژوهانی است که دیدگاه او در این باره از اهمیت خاصی برخوردار است. این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته با مراجعه به آثار سید مرتضی، رویکرد وی در اعتبار سنجی روایات تفسیری را مورد بررسی قرار داده است. در نگاه آغازین به نظر می رسد از آنجا که روایات تفسیری جزو اخبار آحاد شمرده می شوند و سید مرتضی خبر واحد را بدان جهت که مفید ظن است، باعث علم و عمل نمی داند، ایشان نباید برای روایات تفسیری اعتباری قائل باشد اما یافته های این جستار نشان از آن دارد که خبر واحد همراه با قرائنی که آن را از ظنی الدلاله بودن خارج کند٬ می تواند در تفسیر نیز مورد استناد قرار گیرد. قرائنی همچون: وجود اخبار در مصنفات حدیثی و اصول شیعه، علم آور بودن مضمون خبر، مطابقت با ظاهر قرآن، مطابقت با حکم عقل، مطابقت با اصل عدل الهی ،و اجماع امامیه می تواند روایت را از ظنی بودن خارج کند. سیدمرتضی در مقابل رویکرد اعتبار سنجی راوی محور ٬ به رویکرد اعتبار سنجی قرینه محور در ارزیابی احادیث باور دارد.

کلمات کلیدی