مبحث عدالت از گذشت ههای دور، شعار سیاستمداران و حاکمان و موضو عی پرچالش و جذاب برای نظری هپردازی دانشمندان و مکت بهای گونا گون فک ری بوده است. در ای ن میان، رالز با نگارش کتاب نظریة عدالت در سال 1971 م سبب شک لگی ری رویکر دی گسترده در عرص ههای مختلف علمی، مانند فلسفه، اقتصاد و حقوق به اندیشة عدالت شد. رالز بر این باور است که اگر دو اصل پیشنهادی وی، یعنی برابری در آزاد یهای اساسی و اصل تفاوت، بر جامعه و نهاده ای آن حاکم شود، انتظار شهروندان از مقول ة عدالت ب هدرستی پاسخ داده م یشود. مطهری نیز در جایگاه یک متفکر مسلم ان و معاصر، مسئ لة عدالت را با درنظرگرفتن مباحث فلسفی، کلامی، فقهی و اقتصادی آن مورد بررسی قرار داد. وی در نظریة خویش مباحث بدیعی را مطرح کرده، عدالت را بر حقوق فط ری و طبیعی استوار ساخت. این مقاله در نظر دارد با روش تحلیل فلسفی، آرای این دو فیلسوف بزرگ عدالت را به عنوان دو نم ایند ه از دو نحل ة متم ایزِ فک ری لیبرالیس م و اسلا م بررسی و ارزیابی کند. در این راستا بیشتر بر جنبة برو نفقهی (سیاست و اقتصاد ) عدالت نظر داشته و کمتر به مسائل فقهی و کلامی آن پرداخته است

کلمات کلیدی