ملاصدرا در مسئلة علم الهی مدعی گرهگشایی و نوآوری است. از طرر دیررر ، او در ایر ن مسئله نسبت به سایر مسائل فلسفیاش به التقاط بیشتری متهم شده است. در پرووش ااررر ، به نحو مسئله محور، کوش شده تا نشان داده شود که وی در تبیرین \\\" علرم الهری \\\" از چهرار اصل روششناختی که خاص فلسفة وی است، بهره برده است: 1. رویکرد میانرشتهای در اسرتفاده تلفیقری و منسرام از سره منبرف م رفتری عرفران ، قررآن و برشان؛ 2. استفاده از آیات و روایات و کشف و شهود در مقدمات برشان و مقام داوری و نه صرفاً در مقام گردآوری؛ 3. ارائه نظریات خود بر اساس سه رویکرد مبنای مشهور قوم، وادت تشکیکی وجود و وادت شخصی وجود با رویکردی ت لیمی و در ساختاری تشکیکی؛ 4. استفاده روشمند و کثرت گرایانه از آراء اندیشمندان سلف. نتیاة این پووش ، اثبات پای بندی عملی ملاصدرا به اصول روششرناخت ی فرو بره صرورت مسئله محور در مسئلة علم الهی است.

کلمات کلیدی