بافت آبکوه، محله‌ای واقع در منطقه یک شهر مشهد، همواره یکی از محلات مسئله‌دار این شهر بوده که علی‌رغم طرح‌های زیادی که برای آن تدوین شده غالبا در مرحله تحقق با شکست مواجه گردیده‌اند که این موضوع دائما چالش‌هایی را برای ساکنان بافت و مدیران آن ایجاد کرده است. پژوهش پیش‌رو ابتدا به کمک روش تحقیق کتابخانه‌ای و اسنادی سعی در شناسایی عوامل موثر بر تحقق‌پذیری پروژه‌های طراحی شهری دارد؛ که در این راستا، هشت عامل در سطح یک و 29 عامل در سطح دو حاصل شده است. سپس جهت تکمیل فرآیند و دستیابی به هدف اصلی پژوهش، ارزیابی سومین طرح مصوب برای محدوده مطالعاتی با عنوان طرح نوسازی و بهسازی محله آبکوه، از روش تحقیق پیمایشی و ابزار مصاحبه با مدیران و مطلعین طرح استفاده گردیده است و در نهایت جهت تحلیل مصاحبه‌ها ضمن توجه به اخلاق پژوهش، از روش تحلیل محتوا کیفی با رویکرد تلخیصی و نرم‌افزار MAXQDA نسخه 2018 بهره گرفته شده است. لازم به ذکر است انتخاب اشخاص برای مصاحبه به صورت هدفمند بوده به طوری که افراد از مدیران سابق و فعلی دفتر توسعه محله آبکوه و به طور کامل مطلع از طرح و روند تهیه آن بوده‌اند. بر اساس یافته‌های مطالعه در هشت بعد متناظر با عوامل موثر در تحقق‌پذیری، مشخص گردید عامل حقوقی و قانونی، اصلی‌ترین تاثیرات را در عدم تحقق‌پذیری طرح‌های مصوب در این محله دارد. با این حال از تاثیر سایر عوامل بر تحقق‌پذیری این طرح‌ها نباید غافل ماند؛ بنابراین می‌توان گفت با اصلاح ساختار تدوین طرح برای این بافت مسئله‌دار، می‌توان گامی در جهت بهبود تحقق‌پذیری طرح‌ها در این محله برداشت.

کلمات کلیدی