جاذبه‏های موجود در محیط‏های روستایی نقش اساسی در جذب گردشگر دارند. فضاهای عمومی موجود در روستاها مانند میدان‏ها و کوچه‏ها همراه معماری بیرونی خانه‏ها و مبلمان‏های موجود می‏توانند عناصر جذاب برای گردشگران باشند. کیفیت محیطی فضاهای عمومی و عناصر موجود در آن اولین و مهم‏ترین جاذبة گردشگری از دیدگاه گردشگران روستایی بوده و می‏تواند موجب رونق گردشگری شود. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی کیفیت محیطی فضای عمومی روستاهای مقصد در جذب گردشگر است. روش تحقیق توصیفی‏- تحلیلی است و داده‏های مورد نیاز به دو روش اسنادی و میدانی جمع‏آوری شده است. در این پژوهش هشت روستا از شهرستان طرقبه و شاندیز، که دارای جاذبه‏های گردشگری‏اند و گردشگری در آن‏ها رواج یافته، بررسی شده است. جامعة آماری شامل گردشگران روستایی و جامعة نمونه شامل 194 گردشگر است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون، Tتک‏نمونه‏ای، و مدل ویکور استفاده شده است. براساس آزمون Tتک‏نمونه‏ای، از بین چهار مؤلفة انتخاب‏شده بیشترین مقدار آن مربوط به مؤلفة عملکردی با میانگین 08/3 و کمترین مقدار مربوط به مؤلفة زیباشناختی با میانگین 94/2 است. براساس آزمون همبستگی، در بین مؤلفه‏های کیفیت محیطی رابطة معناداری وجود دارد و قابلیت تعمیم به کل جامعه را دارد. همچنین، نتایج مدل ویکور نشان داد که روستای جاغرق در بهترین شرایط به لحاظ برخورداری از کیفیت محیطی فضاهای عمومی قرار دارد و روستای کنگ در پایین‏ترین رده است.

کلمات کلیدی