امروزه در کشورهای درحال‌توسعه ، مهاجرت از روستا به شهر از جمله مسائل اجتماعی و اقتصادی مهم به شمار می‌رود. مطالعه حاضر با توجه به اهمیت مسئله ماندگاری در روستاهای ایران، به بررسی رابطه میان ماندگاری افراد در روستاها و اثرات دسترسی مالی از طریق تأمین مالی درونی و بیرونی بر آن پرداخته است. جامعه مورد مطالعه شامل شهرستان‌های گناباد، تربت‌حیدریه و سبزوار در استان خراسان رضوی می‌باشد. از این جامعه نمونه ای به حجم 397 خانوار روستایی به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان رضایت‌مندی افراد از سکونت در روستا به عنوان متغیر وابسته (رضایت‌مندی کم، متوسط و زیاد) ومتغیرهای سن، جنسیت، نوع فعالیت،سطح زیر کشت، درآمد، ارزش کل دارایی، پس انداز و دسترسی به اعتبارات رسمی و غیر رسمی در قالب متغیرهای مستقل وارد تحلیل شدند. برای تحلیل داده‌ها از تکنیک لاجیت ترتیبی چندسطحی با توجه به وجود ناهمسانی در نمونه موردبررسی؛ استفاده شد. برای تأیید وجود ناهمسانی در شهرستان‌ها و روستاهای مورد مطالعه؛ دو آماره‌‌های همبستگی درونگروهی (ICC) و شاخص اثر طراحی (DE) در نظر گرفته شدند و مقادیر آن‌ها به ترتیب برابر با 25/0 و 48/0 شد. با توجه به اینکه مقادیر دو آماره بیشتر از 2/0 است؛ بنابراین اثرات خودهمبستگی درون واحدی شایان توجه هستند و وجود ناهمسانی در شهرستان‌ها و روستاهای مورد مطالعه پذیرفته شد. به بیان دیگر در سطح شهرستان‌، دو پارامتر اصلیِ تعداد بانک نسبت به جمعیت شهر و نرخ دستمزد شهری حدود 25/0 وارایانس‌های بین شهرها را نشان می‌دهند. در سطح روستاها نیز میزان همبستگی درون‌واحدی برابر با 48/0 بیانگر این است که در بین روستاها، متغیرهای اصلیِ نرخ بیکاری، وجود و عدم وجود منابع آب و متوسط سطح درآمد مردم حدود 48/0 واریانس بین روستاها را شامل می‌شوند که این ناهمسانی‌ها موجبات رضایت‌مندی از طیف زیاد به کم را مهیا می‌سازد. همچنین سایر یافته‌های تحقیق نشان داد که اعطای تسهیلات به خانوارهای روستایی به صورت رسمی (و نه غیررسمی)، باعث افزایش انگیزه آن‌ها برای ماندن در سطح روستا می‌شود و این افراد می توانند با این تسهیلات رسمی دریافتی، کسب و کارهای خود در مناطق روستایی را توسعه بخشیده و رضایت و تمایل بیشتری برای ماندن در روستا و عدم مهاجرت به شهر داشته باشند

کلمات کلیدی