هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سبک‌های نوین مدیریتی بر میزان خلاقیت، اثربخشی و جابه‌جایی منابع انسانی در سازمان‌های ورزشی است. کلیۀ مدیران فوقانی و رؤسای ادارۀ ورزش و جوانان (هیأت‌های ورزشی) استان گلستان در این تحقیق حضور داشتند که از بین آنها تعداد 37n= مدیر فوقانی و 176n= رئیس و نایب رئیس هیأت‌های ورزشی به‌طور تصادفی به‌عنوان نمونۀ آماری تحقیق انتخاب شدند. در تحقیق حاضر سه پرسشنامۀ سبک‌های مدیریتی چندعاملی (MLQ)، خلاقیت سازمانی آمابیل (1996) و اثربخشی فلتز (1998) استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها نیز از آزمون تجزیه‌وتحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر (MANOVA) و آزمون رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح 05/0P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که در بین سبک‌های سه‌گانۀ مدیریت، مدیریت تحول‌گرا (316/0,β= 743/9(F= در مقایسه با مدیریت عمل‌گرا (109/0,β= 019/5(F= و مدیریت بی‌خاصیت (002/0,β= 263/4(F= قوی‌ترین متغیر تعیین‌کنندۀ میزان خلاقیت کارکنان است. همچنین رابطۀ معناداری بین سبک مدیریتی تحول‌گرا با میزان اثربخشی (05/0≥P و 23/0r =) و میزان جابه‌جایی کارکنان (05/0≥P و 11/0r = -) مشاهده شد و تنها در سازمان‌هایی که از سبک رهبری بی‌خاصیت بهره می‌برند، رابطۀ مستقیم و معناداری با جابه‌جایی (05/0≥P و 14/0r =) وجود داشت. با توجه به نتایج پژوهش که نشان داد در هیأت‌های ورزشی موفق که از سبک مدیریت تحول‌گرا بهره می‌بردند، میزان بروز ایده‌ها و اندیشه‌های نو (خلاقیت) به نسبت هیأت‌های ورزشی ناموفق در سطح بالاتری قرار دارد، پیشنهاد می‌شود در صورت نیاز سازمان به خلاقیت بیشتر کارکنان، از سبک مدیریتی مدیریت تحول‌گرا استفاده شود.

کلمات کلیدی