طرد اجتماعی، به معنای واپس‌زنیِ افراد از جامعه و منابع و فرصت‌های آن استو افراد کم‌برخوردار، ازجمله کسانی هستند که در برابر طرد اجتماعی آسیب‌پذیری بیشتری دارند. بااین‌وجود، پژوهش‌هایی که از نگاه خودِ افراد کم‌برخوردار به پدیدۀ طرد اجتماعی بنگرد، در کشور ما کمتر انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف کشف احساسات و تجارب افراد کم‌برخوردار دربارهٔ طرد اجتماعی و شناسایی بیشتر ویژگی‌های طرد و ارتباط آن با فقر صورت پذیرفته است. بدین‌منظور، از روش کیفی و ابزار مصاحبه استفاده شده است؛ مصاحبه‌شوندگان 18 نفر از افراد کم‌برخوردار شهر مشهد بوده‌اند و نمونه‌گیری در این پژوهش، به شیوۀ نمونه‌گیری نظری بوده است. داده‌های حاصل از این مصاحبه‌ها، با بهره‌گیری از تکنیک تحلیل مضمون موردنظر براون و کلارک (2006) بررسی و تجزیه‌وتحلیل شده است. یافته‌های این پژوهش نمایانگر دو گونۀ اصلی طرد اجتماعی است؛ طرد تعاملاتی که شامل طرد از خانواده و خویشان و کاهش تعاملات با افراد برخوردار است و طرد از فرصت‌های اقتصادی- اجتماعی که طرد از منابع مالی (دسترس‌ناپذیری وام و تسهیلات)، طرد از بازار کار (دسترس‌ناپذیری شغلی) و عدم‌حمایت بایسته سازمان‌ها و نهادهای دولتی را در برمی‌گیرد.

کلمات کلیدی