چندی پیش در سفر به گیلان، یک روز ابری زمستانی با گروهی از اهل فرهنگ و ادب و هنر همراه شدم که بیست نفر بودند و به لاهیجان‌گردی می‌رفتند. هشت‌ونیم صبح با یک مینی‌بوس از سبزه‌میدان رشت راه افتادیم، که از میدان‌های زیبای این شهر است، چهارگوش است و وسعتی دارد با درختانی کهن‌سال. از رشت تا لاهیجان همه‌جا ابر بود و گاهی مِه. از پنجرۀ ماشین بیرون را که نگاه می‌کردم به‌نظرم آمد در مِه همه‌چیز از عینیت و حتی تاریخ فراتر می‌رود و اسطوره‌ای می‌شود؛ خانه‌ها، درخت‌ها، باغ‌ها، نیزارها، مرداب‌ها و… . مِه سیمای همه‌چیز را دگرگون می‌کند و تصویری دیگر از آنها به‌نمایش می‌گذارد و فاصله‌ها هرچه بیشتر، نقش‌ها اسطوره‌ای و اثیری‌تر....

کلمات کلیدی