موضوع اکل و شرب و ضرورت تغذیه صحیح و سالم در آموزه های دینی در جامعه از اهمیت بسیاری برخورداربوده ودر آیات و روایات متعدد به این موضوع توجه شده است. لذا در کتب فقهی فریقین باب مستقلی به اطعمه و اشربه اختصاص دارد اگرچه در ابواب دیگر نیز به مناسبتهایی به این موضوع اشاره شده است . در زنجیره غذایی انسان، علاوه بر گیاهان و مایعات؛ گوشت اهمیت وافری دارد برهمین اساس اسلام خوردن گوشت را جایز دانسته است. در حلیت برخی مصادیق گوشتها، تمامی اندیشمندان مسلمان اتفاق نظر دارند مانند گوشت گاو، گوسفند، شتر، ودربرخی نیز اجماع بر حرمت وجود دارد مانند گوشت پلنگ، شیر، ببر. اما با عنایت در منابع فریقین مشروعیت و عدم مشروعیت برخی از مصادیق مانند خرگوش محل اختلاف است . فقهای امامیه اجماع، بر حرمت اکل گوشت خرگوش کرده اند وشیخ الطائفه می گوید: الأرنب محرم ... دلیلنا إجماع الفرقه. پدر مقابل تمام مذاهب اربعه اهل سنت درمقام عمل اجماع در حلیت خوردن گوشت خرگوش دارند .بنابراین این مسئله با توجه به اختلاف فقهی بین فریقین نیازمند کاویدن دارد. این تحقیق با هدف شناخت اقوال و نظریات فقهای مذاهب اسلامی، حدود و ثغور ادله، تبیین وظیفه و تکلیف شرعی مکلف در مورد حکم شرعی خوردن گوشت خرگوش صورت پذیرفته است. تحقیق حاضر، پژوهشی نو و بنیادی است که به لحاظ روش (توصیفی) از نگاه هدف (کاربردی) و شیوه گردآوری مفاهیم آن بر پایه مطالعات (کتابخانه ای) انجام شده و سعی در پاسخ، واکاوی و رفع ابهام در ادله جواز و عدم جواز اکل گوشت حیوانات و نقش فعل معصوم (ع) در جامعه را دارد. ضرورت این سنخ تحقیقات با توجه به اینکه در اذهان بسیاری از مردم (به ویژه شیعیان) عدم حرمت گوشت خرگوش تداعی شده است لذا نقش به سزایی در تنویر افکار عمومی و تبیین مبانی فقهی و وضوح حکم شرعی در این موضوع خاص را دارد.م

کلمات کلیدی