به دلیل عمر کوتاه پس از برداشت خیار و سرعت ‌بالای کاهش کیفیت آن از روش‌های مختلفی جهت حفظ مرغوبیت خیار مانند پوشش‌های خوراکی استفاده می‌شود. به منظور بررسی اثر دو عامل بره موم به عنوان یک پوشش خوراکی و هیدروکولینگ بر ماندگاری خیار، این پژوهش به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح عصاره الکلی بره‌موم ( 0، 4 و 8 درصد) و دو تیمار دمایی ( 4 و 24 درجه سلسیوس) در چهار تکرار بود. نتایج نشان داد برهمکنش دو تیمار فوق بر درصد کاهش وزن میوه، سفتی، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، محتوای کلروفیل و مواد جامد محلول اثرگذار بود. بیشترین کاهش وزن میوه در تیمار شاهد (عدم محلول‌پاشی با بره‌موم) در هیدروکولینگ 4 درجه سلسیوس با میانگین 025/5 درصد مشاهده شد. محلول‌پاشی میوه‌ها با بره‌موم در دو غلظت 4 و 8% منجر به افزایش سفتی بافت میوه نسبت به نمونه‌های شاهد در هر دو تیمار دمایی شد. بیشترین میزان کلروفیل کل بدون اختلاف معنی دار در تیمارهای بره موم 8 درصد + دمای 24 درجه سانتی گراد ( میانگین 96/8 میلی‌گرم بر گرم) و تیمار 8% بره‌موم + دمای 4 درجه سلسیوس (با میانگین 68/8 میلی‌گرم بر گرم) و تیمار 4 درصد بره‌موم+ دمای 4 درجه سلسیوس (با میانگین 93/7 میلی‌گرم بر گرم) بود. همچنین در دمای 4 درجه سانتی‌گراد محلول‌پاشی با بره موم 4 و 8 درصد منجر به افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی شد. به طورکلی اگرچه میوه‌های تیمار شده با دمای 24 درجه سانتی‌گراد کاهش وزن بیشتری نسبت به دمای 4 درجه سلسیوس نشان دادند ولی کاربرد هر دو غلظت بره‌موم منجر به بهبود صفات مربوط به ماندگاری پس از برداشت شد، مقدار فنول میوه را کاهش داد و بر سفتی بافت و سایر صفات بیوشیمیایی اندازه‌گیری شده اثر گذاشت.

Keywords